جستجو

زردلی

زردلی:

1.گ.پ. واسیلیوا G.P. Wasilýewa  در تحقیقات خود به سال 1954 م. نوخورلی را به دو شاخه تقسیم کرده است: نوخورلی و زردلی zertli. شاخه‌ی زردلی از طایفه‌ی نوخورلی را تیره‌هایی می‌داند که در قرن 18 به آن اضافه شده است: اوْغری (شامل: اوْغری، بگ، کل)، کر (شامل: خوجانفس)، کم، خوجانیاز، خیوالی، آیی، چاریخ Çaryh (شامل: قودوز)، قاضی Kazy[1][1].

2.خ. موُخی‌یف H. Muhyýew نیز در کار خود به نام گویش‌های زبان ترکمنی: گویش نوخورلی[2][2] طایفه‌ نوخورلی را به دو شاخه‌ی نوخورلی و زردلی تقسیم می‌کند. شاخه‌ی زردلی را به زیرشاخه‌های: خوجانیاز (شامل: آدی‌بای، اوسساندیر Ussanedir)، اوْغری (شامل: اوغری، بگ، کل)، کؤر، خوجانفس، آیی (شامل: آیی، بدیر)، چاریق (شامل: سپ‌قولی Sepguly، سیدقولی Seýitguly، محمدقولی)، خیوالی، قاضی تقسیم کرده است[3][3].


سایت نسب‌شناسی طوایف ترکمن

www.Shejere.com

استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

 



[1][1]  شجرهو نسبنامهطوايفتركمن، سلطانشا آتانيازوف، ص 280.

[2][2]  گویش‌های زبان ترکمنی: گویش نوخور (تورکمن دیلی‌نینگ نوخور دیالکتی)، پایان‌نامه، آشغابات، انتشارات علم، 1977.

[3][3]  شجرهو نسبنامهطوايفتركمن، سلطانشا آتانيازوف، ص 281.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید